Charakterystyka Choroby Scheuermanna

Co to jest Choroba Scheuermanna?

Sama choroba nazywana jest młodzieńczą kifozą, najczęściej występuje u młodych, nastoletnich osób przed okresem pokwitania. Choroba ta należy do grupy jałowych martwic kości w której obumieranie kości  następuje bez udziału bakterii, wirusów czy grzybów.

Przyczymy Choroby Scheuermanna

Zródła choroby nie są znane, ale wiadomo, że przyczyną martwicy jest niedostateczne ukrwienie .Do niedokrwienia dochodzi w  wyniku przerwania  naczyń zaopatrujących  pewną cześć kości. Przyczyny mogą być różne, począwszy od zaburzeń hormonalnych, przeciążeń czy predyspozycji  genetycznych. Skutkiem takiego upośledzenia struktury jest bardzo obniżona odporność na działania mechaniczne. Tkanka rozpada się i ponownie odbudowuje. Kości deformują się i tworzą krzywiznę. Jako jedną z przyczyn uznaje się zaburzenia kostnienia nasadowego  trzonów kręgów, głównie w odcinku piersiowym, ale także w piersiowo-lędźwiowym oraz w samym lędźwiowym odcinku kręgosłupa. Trzony kręgów ulegają klinowaceniu, powstają  guzki Schmorla.

Objawy Choroby Scheuermanna

Zespół Scheuermanna rozwija się bezobjawowo, nie przynosi dolegliwości bólowych . W okresie 2-3 lat, powoli, prowadzi do deformacji kości i postury pacjenta, ograniczając jego sprawność .

– Ból kręgosłupa po wysiłku lub dłuższym przebywaniu w jednej  pozycji ,często w odcinku krzyżowym związany z miednicą przeciążeniową(miednica pozioma)
– Deformacja postawy poprzez pochylanie się do przodu i powstawanie okrągłych pleców, ramiona skierowane do przodu.
– Problem ze zginaniem i prostowaniem kręgosłupa, uczucie zmęczenia.
– Pewne grupy mięśni ulegają rozciągnięciu a inne skróceniu, pogłębiając nieprawidłowość obciążeń kręgosłupa.
– zaburzenia krzywizn w sąsiadujących odcinkach kręgosłupa (pogłębienie lordozy lędźwiowej, szyjnej)
– guzki Schmorla

Zdjęcie radiologiczne pokazuje:

• niefizjologiczne kąty krzywizn w płaszczyźnie strzałkowej
• klinowacenie co najmniej trzech sąsiadujących kręgów o co najmniej 5 stopnii każdy
• zwężone tarcze międzykręgowe
• nieregularne końce górnej i dolnej płytki trzonu

Leczenie Choroby Scheurmanna

Wczesne leczenie zapobiega powstawaniu zniekształceń, aczkolwiek wykrycie choroby w początkowej fazie rozwoju jest dosyć trudne.

Leczenie zachowawcze

Odciążenie kręgosłupa we wszystkich okresach choroby. Rozumiemy przez to unikanie długotrwałego leżenia, siedzenia, stania w bezruchu oraz rozciąganie kręgosłupa przez lata. Stosowanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie w celu poprawienia postawy ,wzmocnieniu osłabionych mięśni, rozciągnięciu przykurczonych, zwiększeniu ruchomości i elastyczności kręgosłupa, ogólnej wydolności organizmu. Istnieje wiele metod terapeutycznych, które mają na celu kompleksowe podejście do pacjenta z chorobą Scheuermanna. Istotną rolę spełniają wyżej wymienione ćwiczenia ,które powinny być wykonywane systematycznie. Stosowanie terapii nastawionej na mobilizacje ograniczonych ruchowo stawów, głębokie rozluźnianie oraz uelastycznianie przykurczonych struktur jest ważnym elementem terapii. W przypadku zaawansowanego przebiegu choroby stosuje się łóżeczko gipsowe przez okres 2-3 miesięcy a następnie gorset ortopedyczny przez okres kilku miesięcy.

Leczenie operacyjne

Jest stosunkowo rzadko wykorzystywane. Wskazaniem do jego zastosowania są uciążliwy i nieustępujący ból pomimo leczenia zachowawczego ,deformacja bardzo intensywnie się pogłębia oraz gdy mamy duże ograniczenie ruchomości klatki piersiowej. Także pojawienie się lub narastanie istniejących zaburzeń neurologicznych  związanych ze zwężeniem kanału kręgowego kwalifikuje taką osobę do operacji. Operacja polega na uwolnieniu przednim  w celu uzyskania lepszej ruchomości kifozy połączone ze spondylezą tylną i korekcją za pomocą instrumentarium kompresyjnym.